کتابخانه علی اکبر(ع) وینچه

بیان نوع دوم استخاره است که بعد از عمل استخاره رجوع به قلب خود کند و آنچه در خاطرش رجحان به هم رسانیده به آن عمل نماید.
چنانچه شیخ طوسى (قدس اللّه روحه ) در کتاب اقتصاد گفته است : که کسى که اراده امرى کند سنت است که غسل کند و دو رکعت نماز به جا آورد، و بعد از آن به سجده رود و صد مرتبه بگوید استخیراللّه تعالى فى جمیع امورى کلّها خیرة فى عافیة پس آنچه در دلش افتد به آن عمل کند.
و کلینى و شیخ و سید و طبرسى (رحمة اللّه علیهم ) به سند کالصحیح روایت کرده اند که ابن اسباط اراده مصر داشت و در راه دریا و صحرا متردد بود، حضرت امام رضا (صلوات اللّه علیه ) فرمود: که برو به سجده در غیر وقت نماز واجب ، و دو رکعت نماز بکن ، و صد مرتبه طلب خیر خود از خدا بکن ، و آنچه در دلت مى افتد به آن عمل کن .
و به روایت على بن ابراهیم صد و یک مرتبه استخیراللّه بگوید و اگر استخیراللّه برحمته خیرة فى عافیة بگوید بهتر است .
و شیخ (رحمه اللّه ) در مجالس به سند معتبر از حضرت امام على نقى (علیه السلام ) روایت کرده است که حضرت صادق (صلوات اللّه علیه ) فرمود: که هرگاه یکى از شما را حاجتى عارض شود باید که مشورت با پروردگار خود بکند، گفتند: چگونه مشورت کند؟ فرمود: که بعد از نماز فریضه به سجده رود و صد مرتبه بگوید اللهمّ خرلى پس متوسل شود به ما و صلوات فرستد بر ما و ما را شفیع گرداند در درگاه خدا، پس آنچه حق تعالى به دلش مى اندازد به آن عمل کند. و این مطالب را اگر به فارسى بگوید نیز خوبست .
و اگر بگوید که : اللهمّ انّى اتوسل الیک بنبیّک نبىّ الرحمة محمد و اهل بیته الطاهرین ، و اتوجه بهم الیک ان تصلى على محمد و آل محمد، و ان تلهمنى ما هو خیر لى فى دینى و دنیاى و آخرتى خیرة فى عافیة ، برحمتک یا ارحم الراحمین ظاهرا خوب باشد.
و در فقه الرضا علیه السلام مذکور است که هرگاه امرى را اراده کنى دو رکعت نماز بکن و صد مرتبه استخیراللّه بگو پس بگو: لا اله الاّ اللّه العلىّ العظیم ، لا اله الا اللّه الحلیم الکریم ، ربّ بحق محمد و على خرلى فیما اردت للدنیا و الاخرة خیرة من عندک لک فیه رضا ولى فیه صلاح فى خیر و عافیة ، یا ذالمن و الطول پس آنچه رایش بر آن قرار گیرد به عمل آورد.
و سید (رضى اللّه عنه ) به سندهاى صحیح و معتبر روایت کرده است که مردى به حضرت امام محمد جواد (علیه السلام ) عریضه در باب فروختن ملکى نوشت ، در جواب نوشتند: که دو رکعت نماز به جا آور و بعد از آن صد مرتبه طلب خیر خود از خدا بکن ، و در اثناى استخاره با کسى سخن مگو تا صد مرتبه تمام شود، پس اگر در دلت بیفتد فروختن آن ملک بفروش .
و دیلمى در فردوس الاخبار روایت کرده است که حضرت رسول (صلى اللّه علیه و آله ) به انس گفت : که هر وقت که امرى را اراده کنى هفت مرتبه طلب خیر از پروردگار خود بکن ، پس آنچه در دل تو بیفتد بکن که خیر تو در آن است .
و ایضا در صحاح عامه از جابر بن عبداللّه انصارى روایت کرده اند که حضرت رسالت پناه (صلى اللّه علیه و آله ) استخاره را تعلیم ما مى کرد چنانچه سوره قرآن را تعلیم مى کرد و مى گفت : که هر یک از شما که امرى را قصد نماید دو رکعت نماز بکند در غیر وقت نماز واجب ، پس ‍ بگوید:
اللهمّ انّى استخیرک بعلمک ، و استقدرک بقدرتک ، و اسالک من فضلک العظیم ، فانّک تقدر و لا اقدر، و تعلم و لا اعلم ، و انت علام الغیوب . اللهمّ ان کنت تعلم انّ هذا الامر خیر لى فى دینى و معاشى و عاجل امرى و آجله ، فاقدره لى و یسره لى ثم بارک لى فیه . اللهمّ و ان کنت تعلم انّ هذا الامر شرّ لى فى دینى و معاشى و عاجل امرى و آجله ، فاصرفه عنّى و اصرفنى عنه ، واقدر لى الخیر حیث کان و رضنى به و حاجت خود را نام ببرد!
و شیخ مفید در مقنعه و على بن بابویه در رساله گفته اند: که هرگاه امرى را اراده کنى دو رکعت نماز بکن و صد و یک مرتبه استخیراللّه برحمته بگو و این دعا بخوان :
لا اله الّا الله العلى العظیم ، لا اله الّا اللّه الحلیم الکریم ، ربّ بحقّ محمّد و آل محمّد صلّ على محمّد و آله ، و خرلى فیما اردت للدّنیا و الآخرة خیرة منک ف عافیه پس هرچه بر آن عزم کنى به عمل آور.
و کلینى و شیخ و سید و غیر ایشان به سند معتبر روایت کرده اند که اسحاق بن عمّار، به خدمت حضرت صادق (علیه السلام ) عرض کرد که بسیار واقع مى شود که امرى را اراده مى کنم ، و بعضى مرا امر مى کنند به آن و بعضى نهى مى کنند، حضرت فرمود: که هرگاه چنین باشد دو رکعت نماز بکن و صد و یک مرتبه طلب خیر از خدا بکن ، پس نظر کن که کدم یک در دل تو راجح است ، پس آن را بکن که ان شا الله خیر تو در آن است ، و باید که طلب خیر را در عافیت بکنى ، یا آن که بگویى : استخیر اللّه برحمته خیرة فى عافیة زیرا که بسا باشد که خیر آدمى در بریدن دست او باشد، یا در مردن فرزند او، یا در رفتن مال او، یعنى : هرچند خیر در اینها باشد اما چون اکثر خلق صبر بر این بلاها نمى توانند کرد و حق تعالى قادر است بر آن که خیر را در امرى قرار دهد که مقرون به عافیت از این بلاها باشد، پس در دعا باید که شرط عافیت بکند.
و سید به سند صحیح از امام محمد باقر (علیه السلام ) روایت کرده است که هر بنده که صد مرتبه طلب خیر از حق تعالى بکند البته آنچه خیر اوست در دلش مى افتد مى گوید : اللّهم عالم الغیب و الشّهادة ان کان ما اردت خیرا لامر دنیاى و آخرتى و عاجل امرى و آجله ، فیّسره لى و افتح لى بابه و رضّنى فیه بقضائک .
ودر عیون اخبار الرضا از آن حضرت (علیه السلام ) روایت کرده است که حضرت صادق (صلوات اللّه علیه ) فرمود: در استخاره که بعد از نماز فریضه به سجده مى رود و صد مرتبه مى گوید: اللّهم خرلى پس متوسل مى شود به رسول خدا و ائمه هدى صلوات اللّه علیهم ، و صلوات برایشان مى فرستد و ایشان را شفیع خود مى گرداند، پس آنچه بعد از آن خدا او را الهام کند عمل به آن مى کند، زیرا که البته از جانب حق تعالى است .